Poznato pre svega po intenzivnoj ratarskoj proizvodnji, područje Vojvodine nimalo ne zaostaje ni u voćarstvu za ostalim područjima Srbije. Čak polovina proizvodnje jabuke danas se realizuje na ravničarskom terenu, a sve ukazuje na to da je reč o potencijalu koji još nije maksimalno iskorišćen.

Prema podacima poljoprivrednih stručnih službi, u centralnoj Srbiji koncentrisan je najveći broj malih proizvođača voća, dok u Vojvodini dominiraju veliki proizvođači sa intenzivnom i modernom proizvodnjom. Ohrabruje podatak da je realno očekivati povećanje površina pod voćem, naročito u Banatu, gde je registrovan najmanji broj proizvođača voća, koji sa zasadima na oko 2.000 hektara (uglavnom u srednjem Banatu) čine tek jedan odsto ukupne proizvodnje. ”Za razliku od južnog Banata, gde su na peskovitom tlu oko Vršca i Bele Crkve podignute velike plantaže voća i vinove loze, u srednjem Banatu nema puno voćara. I u Bačkoj je voćarstvo razvijeno, naročito u okolini Subotice, gde je registrovan veliki broj manjih proizvođača, kao i na Fruškoj gori, gde se realizuje, uglavnom polukomercijalna proizvodnja, dakle ne samo za sopstvene potrebe. Nesporno je da bi više oranica u Banatu moglo da bude rezervisano za voćarstvo. Zemljište, možda, po sastavu nije najpogodnije za uzgoj svih vrsta voća ali bi, svakako, trebalo iskoristiti prednosti ravnog terena, dovoljne količine vode i velikih parcela. Najbolji su uslovi za uzgoj jabuka, naročito sorti “zlatni delišes” i “gala”, koje se najviše i uzgajaju”, objašnjava Milinko Sinđić, stručnjak za voćarstvo Poljoprivredne savetodavne službe u Zrenjaninu. On ukazuje i na to da uglavnom dominiraju veliki proizvođači, koji su koncentrisani u nekoliko mesta, poput Vojvode Stepe, gde je 150 hektara “rezervisano” za voće. U Sutjesci se na 30 hektara uzgaja višnja i jabuka, dok je u Tomaševcu čak 250 hektara pod višnjama ali je trenutno voćnjak zapušten zbog spora koji se vodi. Među velike proizvođače spada i Dijamant agrar sa 120 hektara pod voćem, od čega je 70 hektara pod višnjama. Prema njegovim rečima, neki tereni, poput onih oko Vršca i Bele Crkve, a to se može reći i za Frušku goru i predeo oko Subotice, svojim potencijalom, ali i stepenom razvoja proizvodnje voća, odskaču od proseka u Vojvodini. Konstatuje, takođe, da u Banatu nema obučene radne snage, pa se dešava da se dnevno ubere tek oko 100 kilograma jabuka, umesto uobičajnih 500 kilograma. (Danas)