Ukoliko bi država obezbedila značajniju finansijsku podršku za zagrevanje plastenika, takve površine bi u ataru grada na Veternici ubrzo mogle da budu utrostručene.

Trenutno se ovako “tretira” između 30 i 40 hektara plasteničke proizvodnje, što je nedovoljno da leskovački povrtari mogu da konkurušu uvoznicima ranog povrća, pre svega onima iz Albanije.
Štaviše, u to doba godine domaći poljoprivrednici ostaju bez znatnog dela prihoda, a zbog uvoza povrća se procenjuje da Srbija svakog prolećnog dana ostane bez najmanje milion i po evra.
Najveći deo leskovačkog povrća proda se nakupcima iz zemalja bivše Jugoslavije, a manji deo šilja i babura završi na ruskom, odnosno na tržištu EU.

Izvor: Novosti